De handen die mij altijd hebben gedragen..
De handen die mij hielpen opstaan waar ik niet verder kon..
Verdwijnen soms even als sneeuw voor de zon..
En wou je dat je meer dan dit kon..
De handen die mij zoveel hebben geleerd.
Het punt waar mijn geduld op was en jij verder ging..
En nu ben ik soms diegene die je even opving..
Die handen zijn niet meer zoals ze waren..
Ik kan jouw hand niet vervangen maar mijn rechterhand zal jouw linker zijn..
Ook al vind je dat soms niet fijn..